Terugreis met hindernissen

Zondagmorgen, allemaal slecht geslapen en vandaag de terugreis. We weten inmiddels dat Lufthansa staakt en het is afwachten wat de consequenties voor ons zijn. 
Het is gelukt om alles in de koffers te krijgen, en zelfs een paar turkentassen doen weer dienst om onze aankopen mee terug te krijgen. Lang leve de ducktape !
Op de valreep hebben Annemarie en ik toch nog een grote injerra ( grote pannenkoek die de Ethiopiërs bij alle maaltijden nuttigen) mand gekocht. Wij gaan hem hiervoor niet gebruiken. De manden zijn bij nader inzien te groot en passen nergens in, maar Annemarie heeft overal een oplossing voor. Met de handvat banden van Schiphol maakt ze een constructie zodat we de manden als een soort rugzak kunnen dragen.

Voor we vertrekken met het busje, laatste ronde op de afdeling, alle problemen zijn opgelost, verloskundig en gynaecologisch en ik laat het met een gerust hart achter.
Toon brengt een grote tas met onze OK attributen en kleding naar het kamertje van het hoofd anaesthesie . Mijn zwarte schoenen geef ik aan een medewerkster in de keuken met maat 41 en ze vindt ze prachtig, anderen staan eromheen, blijft lastig . 
Als herinnering laten we polaroid foto's achter .
Na veel gehobbel en gebobbel in de bus komen we vlak voor donker aan in Addis. De hele weg heeft iedereen regelmatig de ogen dicht gehad. Jodi zetten we af bij een guesthouse midden in de stad, zij gaat een 6 weekse talencursus Amhaars doen zodat ze zich straks beter verstaanbaar kan maken als ze healthcenters af gaat . 

En dan komt het moment dat onze wegen scheiden, Toon blijft in Ethiopië om samen met Ina te genieten van een 3 weekse vakantie, en wij met hen want de foto's zullen blijven komen op Facebook , o.a.  series hoofddeksels en fakehair . 
Ina komt niet met Lufthansa maar via Istanboel en pas midden in de nacht. Wij nemen afscheid van Toon , hij gaat z'n 4 vrouwen nog missen !!!!
Als eerste gaat onze bagage door de douane en ja hoor onze turkentassen met de 4 Duca's ( poefjes) worden eruit gepikt en moeten open !  Maar als de tassen open gaan krijgen we ze nooit meer dicht, ze staan stijf van de ducktape.
We laten foto's zien van ons werk in Ethiopië en weer is de invitationletter van het SCHospital voorlopig onze redder in nood, we werden verdacht van drugs !!!
Bij het inchecken blijkt dat onze vlucht omgeboekt is , we vliegen met Ethiopian Airlines naar Frankfurt en dan wrs verder met KLM .
De injerra manden checken we toch in als bagage, zijn ook joekels, het personeel vindt het prachtig want het zijn nationale souvenirs.
Om 23.05 start het boarden, Annemarie en ik worden er uitgepikt, vermaand om mee te lopen Thea en Marieke verbaasd achterlatend, denkend dat het weer te maken heeft met de injerra manden.
De tocht bracht ons twee verdiepingen lager naar de bagageruimte, waar alle koffers via een band het vliegtuig in gaan, al van ver zien we twee tassen staan, niet de injerra manden maar twee turkentassen met de Duca's.
Even overviel mij toch de gedachte, dat wij ook niet weten wat in de proefjes zit !
Weer moesten we uitleggen wat erin zit en of we ze aub. open wilden maken.
Wij zeiden al, als dit te moeilijk wordt, laten we ze gewoon hier.
Een tas iets geopend, gelukkig kwam als eerste een Ethiopische sjaal te voorschijn in geel, zwart en rood gekregen van de afdeling, wij weer roepen only souvenirs !
De andere tas mocht dicht blijven en we werden weer netjes geholpen met het dicht maken, gelukkig was het rolletje ducktape nog niet op. 
Tassen op de band en snel weer teruggebracht naar het vliegtuig, waar iedereen op ons moest wachten. Wij de slappe lach, wat een gedoe, Thea ongerust en had inmiddels nog geïnformeerd of ze wel wilden wachten want we waren nog niet compleet. 
Het blijft leuk, en nu zitten bij de McDonalds (McCafe) aan de cappuccino ons blog te schrijven en te wachten tot we vanmiddag eindelijk een vlucht hebben met de KLM cityhopper om in Amsterdam te komen. En wat staat daar ons nog te wachten met onze bagage voordat we de schuifdeur doorgaan???
We bouwen het langzaam af, want inmiddels zijn we aan elkaar gehecht en hebben we iets overgenomen van de Ethiopische levensstijl, gaat het vliegtuig nu niet dan toch zeker straks.
Lieve groet, Marieke, Thea, Annemarie en Kirsten.