Een bezoekje aan het Gouvernment Hospital in Soddo

Thea en ik zijn gaan net als iedere ochtend eerst even naar de tweeling. Beide dames gaan op de weegschaal en zitten vanmorgen beiden boven het geboortegewicht. Gelukkig!!! Tijdens de visite met dr. David de kinderarts, stelt hij voor om de kindjes zo snel mogelijk aan de borst te laten drinken, zodat ze snel naar huis kunnen. Kunstvoeding is hier namelijk bijna niet te betalen voor de mensen en meestal zijn vrouwen ook niet lang gemotiveerd om te kolven. Kinderen drinken hier gemiddeld twee jaar aan de borst, kost niets en is hygiënischer. 
De afgelopen dagen hebben we diverse pogingen ondernomen om hen aan de borst te laten drinken, maar de kindjes waren te moe. Vanmorgen opnieuw geprobeerd. En zowaar, beide dames zijn goed wakker en drinken perfect aan de borst. Daar zijn we erg blij mee. Ook de voedingen daarna gaan prima. We spreken met moeder af dat ze de avond/nachtvoeding alleen gaat proberen te geven en dat ze ons kan bellen als het niet lukt. Na morgen kunnen we haar niet meer helpen omdat we dan naar huis gaan. De verpleegkundigen hier helpen nauwelijks of niet met aanleggen. De meeste vrouwen doen het zelf of krijgen hulp van familie. 
Anne Marie
 

Vanmiddag zijn we met de bajaj naar het Gouvernment Hospital geweest. In dit ziekenhuis kunnen de vrouwen gratis bevallen, want het wordt geheel gesubsidieerd door de overheid. Er staat sinds een jaar een nieuw gebouw voor moeder en kind. We worden rondgeleid door Sink, een klinisch verloskundige die een dubbele baan heeft. Ze is vandaag na een vroege dienst in het SCH naar het gemeente ziekenhuis gegaan voor een late dienst. 
De entree is mooi en er wordt hard gewerkt om moderne kasten in elkaar te zetten. Er is een volledige poli, met een mooi interieur, maar we schrikken als we een kast open zien staan: een Ethiopisch rommeltje! Op de eerste verdieping zijn de afdelingen en de verloskamer. Sink vertelt onderweg dat er 20 bevallingen per dag plaatsvinden, dit is zo'n 6000 bevallingen per jaar (!) Onze rondleiding begint bij de zusterspost, waarop behalve een tafel ook 3 bedden staan en waar regelmatig gebruik van wordt gemaakt 's nachts. Daarna komen we op de weeënkamer waar 6 dames op bed liggen met veel bezoek en zonder verplegend personeel. Er staan overal etenspannetjes en liggen er veel kledingstukken op de grond. Dan komen we op de plek waar we het meest nieuwsgierig naar zijn: de ( enige) verloskamer. Hier staan 3 bedden naast elkaar zonder gordijn of scherm er tussen! De verlosbedden zijn helaas dezelfde oude gammele, vieze exemplaren die er 2 jaar geleden ook stonden. Enigszins aangeslagen komen we op de kraamafdeling. Er zijn 2 kamers waar per kamer 15 bedden staan voor moeder en kind. Alle bedden zijn bezet en de vrouwen die pas bevallen zijn en degene die een keizersnede hebben gehad liggen door elkaar. Er zijn geen wiegjes, alle moeders  hebben hun baby bij zich in bed. Ook hier zit rondom ieder bed zeker 6 man bezoek, met meegebracht eten... 
Dit alles komt enorm chaotisch en smoezelig over. Wat we nog het ergste vonden is dat er één verpleegkundige op zaal rondloopt en de rest van het personeel op de zusterspost zit te kwebbelen of met hun telefoontje zit te spelen. Er wordt heel weinig zorg verleent. De nonchalante houding van de verloskundigen en verpleegkundige is me 2 jaar geleden al opgevallen, maar is met de ingebruikname van het nieuwe gebouw helaas niet verbeterd. 
Wat een enorm verschil met het Soddo Christian Hospital. Het is goed dat we dit gezien hebben, maar wat zijn wij blij dat wij in het SCH terecht gekomen zijn om te werken! 

Dat de sfeer enorm goed is in 'ons' ziekenhuis blijkt tijdens onze "goodbye-ceremonie". Iedereen is gekomen: alle verloskundigen, verpleegkundigen, healthworkers en schoonmaaksters. Het is een echte party met flesjes frisdrank en chocolaatjes en koekjes. We hebben alle 5 een mooie Ethiopische sjaal (rood-geel-zwart) gekregen als afscheidscadeau. Wij hebben een mand vol cadeautjes bij ons. Voor de mannen een aftershave en voor de vrouwen verwennerijen als deodorant, zeep, handcreme, dagcreme, etc. Iedereen is er blij mee en er volgt een fotosessie waarbij alle Ethiopische collega's met ons op de foto willen. Ook worden er wat Polaroidfotootjes gemaakt door Toon om op te hangen op de zusterspost. Wat een lol hebben we samen gehad! Het was ontzettend warm, want er werd ook nog een koffieceremonie gehouden in het kleine kamertje waar we zeker met 25 mensen zaten. En wij moesten natuurlijk wel die lekkere warme en mooie Ethiopische sjaal omhouden, haha. 

Hartelijke groet, Marieke