Laatste werkdag in Soddo

7 november 2015 - Soddo, Ethiopië

We zijn met de laatste dagen bezig in het SCH.  Ik heb geloof ik gisteren de hele dag koffie ceremonie gehad als ik niet aan het opereren was of visite lopen of patiënten zag op de poli of de verloskamer.
Op de OK werd mijn OK pak, klompen, mutsen en pennen gevraagd, dokter Kristen,    "I like your clothes and shoes" ( oude blauwe VK klompen) . Ze komen niet meer terug alles blijft daar, zij kunnen het goed gebruiken. 
Het is nog moeilijk omdat je niet iedereen wat kunt geven, proberen het maar iets te verdelen. Zelfs de groene papieren OK mutsen blijven hier en worden keer op keer gebruikt, kan al het Fake-haar helemaal in.

Op de valreep nog een serieuze casus om aan te geven hoe anders het in Ethiopië is .
2 dagen geleden in de avond heb ik een jonge vrouw, niet getrouwd, opgenomen die was flauw gevallen op de emergency en een ernstige bloedarmoede had ( Hb van 2,5 mmol/L)
Zij was al 8 dagen aan het vloeien met stolsels. Wel regelmatig iedere maand, maar steeds meer bloedverlies. Zij is maagd en zwangerschapstesten waren negatief.
Met de echo zag ik een vergrote baarmoeder met een massa erin. 
We zijn eerst gestart met haar bloed te geven , maar ondanks 4 zakken bloed ging haar Bloedgehalte niet omhoog en ze bleef vloeien. 
Ik wilde een hysteroscopie en curettage (schoonmaken van de baarmoeder) proberen om de massa te verwijderen en haar baarmoeder te sparen. Tijdens de visite had ik met haar besproken dat als ze erg ging bloeden ik beter de baarmoeder kon verwijderen, zij ging akkoord. 
Eenmaal op de OK, dacht ze daar anders over.
Iedereen ( anaesthesie, chirurgen, residence en ook het verdere OK personeel ) heeft op haar ingepraat want het risico op bloeding bij de curettage was erg groot en met een Hb van 2,1 is er geen reserve en zou een bloeding betekenen dat ze dood gaat op tafel. Ze wilde overleggen met haar familie en moeders uitspraak was : ze wilde geen dochter hebben die geen kinderen kon krijgen, als de curettage niet zou lukken zouden ze voor haar bidden..........................!!!
Na overleg met de chirurgie en anaesthesie hebben we besloten om de hele OK te cancelen en haar naar huis te sturen, want bloed wat we er boven ingooide kwam er van onder weer uit. 
Ben nog bij de Pharmacie langs geweest voor alternatieven, maar geen mogelijkheden.
Ondertussen was de labourroom weer volgelopen , ook een vrouw met een ernstige zwangerschapsvergiftiging die bij haar vorige komst een opname weigerde en nu terug komt, 3 weken later, met hoge bloeddruk en een HELLP heeft. Met de echo zien we een overleden kindje in haar buik bij 33 weken .
Ik kan wel zeggen dat we afgelopen 14 dagen veel meegemaakt hebben, een prachtige tijd met heel veel indrukken die we niet meer snel vergeten .
Daarnaast veel lol met ons vijven, maar ook met werkers van OB/GYN ward B2.
Tot gauw, Kirsten 

Na het visite lopen op de afdeling gaan we samen naar de markt. We mogen van Temesgen niet alleen, hij is onze bodyguard. In Soddo zijn ca. 3000 zwerfkinderen en deze bevinden zich vaak op de markt. Ze zitten aan je en vragen: birr, birr (Ethiopisch munt). Ze blijven je achtervolgen in de hoop dat 'de witte' misschien eindelijk eens toegeeft en haar portemonnee trekt. Dit wordt erg afgeraden, want als je er één wat geeft, wordt het aantal achtervolgertjes in no time vertienvoudigd. Ons moederhart heeft hier erg veel moeite mee...
Als Temesgen vindt dat de kindjes te dicht bij ons komen, bromt hij wat in het Ethiopische ( klinkt als "hoepel op", haha) 
We gaan als eerste manden kopen. De ene is nog mooier dan de andere. Als je in één geïnteresseerd lijkt, gaat er meteen een andere marktkoopman de aandacht trekken en houdt dezelfde mand omhoog. Ik vind het leuk om overal wat te kopen, waardoor zoveel mogelijk mensen wat kunnen verdienen. Temesgen houdt het goed in de gaten en helpt me met handelen. Uiteindelijk hebben we samen héél veel manden gekocht! (zie foto). Dan moeten we nog naar ons guesthouse zien te komen...
De markt is groot en er komt een man met een houten kruiwagen aan. Hij vraagt of hij kan helpen (iedereen probeert natuurlijk wat te verdienen, groot gelijk). Hij laadt alles op en bindt het vast (op z'n Ethiopisch ;-) Ik vind dit wel spannend, want de grond is op dit lage gedeelte van de markt, vreselijk vies met rode modder en drek ( lees geitenpoep etc.)  
Temesgen heeft ondertussen een bevriende bajaj - driver gebeld die al gauw de bocht om komt zeilen. Hoe kunnen ca. 20 manden in een bajaj samen met Thea en mij? Temesgen houdt gewoon een hele arm vol manden buiten de bajaj! Hilarisch! 
We worden netjes voor ons guesthouse afgezet. Maar nu komt het volgende hoofdstuk....Hoe krijgen we alles mee in het vliegtuig? Dit wordt zweten! (Zie verhaal Thea)

Hartelijke groet, Marieke


Wij beginnen hier de de dag met een gezamenlijk ontbijt. Vanmorgen constateren we dat wij gezamenlijk 5 kilo kaas hebben opgemaakt in twee en een halve week en dat Kirsten iedere morgen opnieuw probeert de kaas weer tot een recht stuk te snijden nadat Toon er een schuitje van heeft gemaakt, zo leer je elkaar toch aardig kennen.
Intussen heb ik mijn koffers weer gepakt. Ruimte genoeg nu. Veel van de inhoud op de heenreis blijft hier en zo kunnen er wat souvenirs mee terug. Vanmorgen zijn we nog even naar de markt geweest om inkopen te doen.
Marieke, Annemarie en Kirsten worstelen nog met een paar grote items die ook mee terug moeten, ze gaan er van uit dat de douane op zondagavond niet te moeilijk zal doen. We zullen zien....intussen hebben de koffers het te verduren, als je er maar met een paar op gaat zitten krijg je hem wel dicht. De dames geven het niet zo maar op.....
De Turkentassen  doen weer dienst, met ducktape aan elkaar geplakt kunnen er toch mooi vier poefjes in van geitenhuid.
Voordat we naar de markt gaan lopen we eerst even langs de afdeling. Alles daar leek onder controle, alleen de deur van de kamer waar de tweeling ligt met familie was niet meer te openen. Zowel van binnen- als van buitenuit geen beweging in te krijgen.
De deur forceren lukte niet dus werd de technische dienst in huis gehaald. Intussen hadden Annemarie en ik, staande op een gammel krukje, al even door het raam gekeken, alles bleek in orde. Vrolijk lachend werd de  tweeling getoond die ze prachtig hadden aangekleed. De meisjes drinken sinds een paar dagen aan de borst en beginnen te groeien. We laten ze met een gerust hart achter in de hoop dat het goed zal blijven gaan. 
Thea

Foto’s

4 Reacties

  1. Rianne:
    8 november 2015
    Heerlijk genoten van jullie verhalen en foto's. Wat een belevenissen! Goede reis terug!
  2. Paulien Peulers:
    8 november 2015
    Indrukwekkend, boeiend en heel beeldend jullie belevenissen, om van te "smullen" .Geweldig en betekenisvolen ontroerend.Groet Paulien
  3. Janneke:
    8 november 2015
    Heb genoten van jullie verhalen.. Wat een bijzondere ervaring zeg! Petje af..Hele goede reis gewenst.
  4. Mieke Jansen:
    8 november 2015
    Bijzonder om jullie verhalen en werkzaamheden te volgen.
    Een hele goede thuiskomst.
    Liefs voor allen