Do you have some shoes for me?

Vanmorgen hadden we niets om te eten tijdens ons ontbijt. Dan maar eens kijken of er ergens iets te koop is om 7 uur. In het restaurant van het ziekenhuis verkopen ze injera, witte broodjes en bombolino's. 
Injera smaakt 's morgens niet zo lekker en de witte broodjes zijn nog niet bezorgd door de bakker. Dan maar 5 bombolino's mee voor het ontbijt. Het ziet er hartstikke leuk uit op een bordje, het lijkt op een donut. Maar het valt nogal zwaar, omdat ze in olie zijn gebakken. Drie van de vijf namen de helft mee naar de afdeling, in een plastic 'tuutje'. We hebben echter allemaal behoorlijk buikpijn gedurende de gehele morgen...
Voor de lunch hebben we heerlijke verse witte broodjes van de bakker met echte Calvé pindakaas: een taartje! 
Op de afdeling aangekomen om 8 uur hebben we rustig visite gelopen. Na de ronde heeft AnneMarie een oude dame voor het eerst lekker gewassen op de 4de dag na een gynaecologische OK(!) en haar buikwond goed verzorgd. De buikwond is erg pijnlijk en ziet er infectieus uit.
Thea loopt even binnen bij de tweeling die bij 34 weken geboren is en nu een week oud is. Het kleinste meisje ziet er erg slecht uit en drinkt niet aan de borst. Aan de huid te zien, is ze behoorlijk uitgedroogd. De infuuszak was van 3 dagen geleden en liep natuurlijk niet. Dit kindje had eigenlijk sondevoeding moeten hebben. Maar dit is er niet. Thea is begonnen met flesvoeding: ze heeft er een uur over gedaan om 20 cc te drinken. Thea en Anne Marie hebben het op zich genomen om vandaag iedere 3 uur te gaan 'flessen' en de meisjes knappen hier zichtbaar van op. 
Kirsten heeft de hele dag spreekuur gedaan. Er komt o.a. een mevrouw binnenwandelen die haar eerste kind krijgt, met een dwarsligging bij een zwangerschapsduur van ruim 39 weken en er wordt een keizersnede afgesproken voor morgen. Verder zitten er veel gynaecologische patiënten in de gang, die komen allemaal zonder afspraak. De verpleegkundige Lakesh die altijd bij het gynaecologisch spreekuur assisteert zegt om 12.30 uur: "We gaan nu lunchen en gaan weer verder om 14.00 uur." Behalve Kirsten vindt niemand dit vreemd...
Vanmorgen heb ik echoles gegeven aan Jody. Ze is een Amerikaanse verpleegkundige die binnenkort wekelijks naar het Healthcarecentre gaat. Ze wil graag de meest noodzakelijke dingen aanleren, zoals een liggingsbepaling, tweeling, voorliggende placenta etc., zodat ze op tijd kan verwijzen naar het ziekenhuis. Ze heeft een portable echoapparaat gekregen van een Amerikaanse foundation. We hebben samen veel zwangeren geëchood.  

Als ik maar de spreekkamer uitkom of ergens naar toe loop, word ik sinds een paar dagen achtervolgd. Via de tamtam is nl. bekend geworden dat je bij de witte dokters uit Nederland schoenen kunt krijgen. Ik word aangesproken door mensen van allerlei pluimage. In gebrekkig Engels : "Dear Marika: do you have some shoes for me?" 
Ik ben telkens de klos ;-) want mijn lieve collega's sturen deze mensen door met de mededeling: "Moet je bij Marieke zijn, die regelt dat!" 
Schoenen zijn ontzettend duur in Ethiopië en daardoor loopt men hier vaak op plastic waterschoentjes. Onlangs hoorden we dat je een jaar moet sparen voor een paar nieuwe schoenen. We hebben in Nederland veel schoenen verzameld in allerlei verschillende maten en kunnen dit uitdelen aan mensen die erg arm zijn. Bijv. aan een jonge alleenstaande moeder die deze week bevallen is. Ze woont hier ver vandaan en de bevalling en opname is gefinanceerd door het Armenfonds van het Soddo Christian Hospital.  Ze moet 2 uur met de bus en daarna nog een uur lopen naar haar hutje toe. Ze heeft alleen een paar plastic schoentjes bij zich, die ook nog kapot zijn. Ik kon haar gelukkig een paar ( tweedehands) Adidas sportschoenen meegeven in haar maat. Ze glundert van oor tot oor. 
De schoenen zijn helaas bijna op. Vanmiddag heb ik vreselijk gelachen in mezelf. Er staan 3 mannelijke schoonmakers 'toevallig' te zwabberen als ik uit B2 kom lopen. Ze kleven achter me aan tot het guesthouse. Ze hebben alledrie ongeveer maat 41.... Ik heb alleen nog maar een paar sportschoenen maat 44, een paar roze sneakers van mezelf en een paar suède dameslaarsjes. Ze waren er hartstikke blij mee. Ik kon er nog net een foto maken en dolgelukkig renden ze weg ;-)

De OK-assistent Charley is erg happy met een paar Adidas voetbalschoenen, een sportbroekje van Toon èn een voetbal shirt van Ajax met achterop de voor hem bekende Huntelaar!   (gekregen via het vrouwenvoetbalteam van Laura Wanders). Onze hoffotograaf Toon heeft er een hele leuke foto van gemaakt. 

Hartelijke groet, Marieke
P.S. Vanavond geen internet. Zodra het kan komt dit op het reisblog. 
Behalve geen internet, hadden we vanavond ook geen gas om te koken, moesten improviseren haha.