Op bezoek in het buitengebied

Gisteren vertrokken Marieke en Thea naar het buitengebied van Soddo om de health extension workers te ontmoeten. Jody, een Amerikaanse verpleegkundige, bestuurde een fourwheeldrive en dankzij dit voertuig plus haar rijkunst arriveerden we uiteindelijk bij een healthcare centre. De reis duurde iets langer dan gepland omdat we verrast werden door wegwerkzaamheden, die worden hier niet van te voren aangekondigd, evenmin als een omleiding. Ik heb hier überhaupt  nog geen verkeersborden gezien. Met behulp van een lokale bewoner die bij ons instapte kwamen we uiteindelijk toch op de plaats van bestemming.
Daar konden we drie uur lang les / bijscholing geven aan wat men hier noemt de " frontworkers. Wij zouden misschien zeggen de werkers in de frontlinie. Langzaam aan wordt ons duidelijk hoe de geboortezorg in Ethiopie is geregeld.
Ons lesmateriaal in het Amhaars kwam goed van pas. We hadden bovendien twee medewerkers uit het ziekenhuis bij ons die als tolk op traden. Hierdoor hadden we, voor ons gevoel, goed contact met deze groep gezondheidswerkers en kwam de boodschap over. Toen het onderwerp schouderdystocie aan de orde kwam fungeerde Thea even voor fantoom wat leidde tot grote hilariteit. 
Enthousiast werd de babyreanimatie geoefend en aan het eind van de sessie werden de tasjes met o.a een bloeddrukmeter en stethoscoop, dankbaar in ontvangst genomen.
We kregen een rondleiding door het gezondheidscentrum en daar realiseerden Marieke en ik ons eens te meer dat wij thuis in grote welvaart leven. De armoede is schrijnend. Het ziekenhuis in Soddo is al luxe vergeleken met wat wij in dit gezondheidscentrum tegen kwamen. 
De terugreis had, net zoals de heenreis, veel weg van wat volgens mij een Safaritocht is, alleen "the big five" zijn we niet tegen gekomen, wel veel geiten en koeien.
Al hobbelend en schommelend bereikten we uiteindelijk weer de verharde weg en keerden we terug naar Soddo.
Vandaag  begon onze dag, zoals alle dagen, met visite lopen. Daarna was er een bevalling van een Ethiopische vrouw die met een Zwitser is getrouwd. Er werd een prachtig jongetje geboren, alles verliep prima.
Op loopafstand van het ziekenhuis wordt de zaterdagmarkt gehouden en we besloten daar even heen te wandelen om wat groente en fruit te kopen. Ook dit was weer een belevenis op zich. Niets toeristisch, puur Afrika in al haar kleurrijkheid maar ook in al haar armoede. Veel zwerfkinderen die ons bleven volgen, mensen die je even aan willen raken omdat je blank bent.......
Toen we weer thuis kwamen troffen we een gezellige party. Marieke was al eerder naar huis gegaan omdat zij afgesproken had een moeder met haar zoontje te ontmoeten. Dit jongetje werd twee jaar geleden geboren bij een zwangerschapsduur van 28 weken. Marieke heeft toen dagen naast het bedje van dit kindje gezeten om te zorgen dat hij de juiste verzorging kreeg. Een prematuur van 28 weken redt het vaak niet in dit land. Dit jongetje had meer geluk, hij loopt nu vrolijk achter de bal aan te rennen die hij cadeau kreeg. Voor Marieke een bijzondere ontmoeting!
Thea