Zondag

De nachten verlopen tot nu to erg rustig, er bevallen wel mensen, maar allemaal zonder complicaties, zodat ik er niet m'n bed voor uit moet. 
Als je om 8.00 uur op de afdeling, ook hier B2 geheten, is het elke keer weer een verrassing hoeveel mensen er in nacht bij gekomen zijn. 
Gistermorgen lag er zelfs een vrouw die in de nacht gekomen was met een incomplete abortus (miskraam) en ruim bloedverlies die netjes door de "residence" geholpen, lees gecuretterd was. De "residence" zijn basisartsen die een chirurgische opleiding doen. Daar hoort de basisgynaecologie ook bij. Een keizersnede kunnen zij ook zelfstandig doen. 

Ook deze zondagmorgen lopen we visite, men is er aan gewend dat ik dat doe en ze zorgen dat alle controles verricht zijn en is dat niet zo dan rennen ze meteen . Vooral de thermometer vind ik een mooi apparaat. Ze draaien een rondje voor het gezicht en het meet de temperatuur, ik weet niet zeker of het betrouwbaar is !

In de Labour-room ligt al de hele nacht een G2P1+1, jonge vrouw 2de zwangerschap . Haar vorige zwangerschap was een spoed keizersnede geworden bij een tweelingzwangerschap, waarbij 1 van de kindjes is overleden. Het litteken is verticaal en zij kan ons niet vertellen of het een klassieke keizersnede, ook een verticale snede in de baarmoeder, is geweest. Die bevalling heeft plaatsgevonden in een ander ziekenhuis en aan gegevens uitwisseling doen ze niet. Het is zelfs zo dat zij een paar dagen geleden voor eerst in dit ziekenhuis voor controle kwam, andere controles waren in een healthcentrum. We moeten het doen met een uitgerekende datum die zij ons opgeeft en dan is ze 39+5 weken. 

Inmiddels heb ik begrepen dat als de vrouwen niet in partu zijn je ze niet moet wegsturen, want dan komen ze niet meer terug.
Over het algemeen komen ze als ze flink overtijd zijn, 2 tot 3 weken is normaal en dan wordt er ingeleid met 25 Mg  Cytotec !!!  Tablet van 200 Mg wordt in achten gedeeld !

De vliezen van onze patiënte waren te breken , 2 cm ontsluiting en er kwam dik meconium houdend vruchtwater, erwtensoep . Harttonen goed. 
Maar cytotec durfde ik niet te geven, en stel je voor dat het een klassieke keizersnede was de vorige keer. Een kind die in het vruchtwater heeft gepoept voelt zich niet zo lekker, we besluiten tot een keizersnede. 
Dan komt er een heel circus op gang, op de OK is het stil , gelukkig kom ik Charley, OK assistent tegen en vertel ik dat ik een SC ( Sectio Caesarea) wil gaan doen. 
De anesthesie zit in de cafetaria van het ziekenhuis en ook daar loop ik heen.
Heb nog tijd voor een kopje koffie , want de familie moet ook het doosje voor de SC
kopen. 
Vlotte SC waarbij een meisje geboren wordt die dik onder de meconium zit, begint te huilen maar kachelt in en heeft zuurstof nodig , ze wordt goed opgevangen door Marieke, Anne Marie en Toon . Kinderarts reageert niet als we hem laten bellen.
Marieke met kind op de arm, warm ingepakt naar de kraamafdeling alwaar ze warm onder lamp aan de zuurstof wordt gelegd, saturatie niet hoger dan 85 % en als de kinderarts dan eindelijk komt , krijgt ze Cpap . Gewoon op de verloskamer. 
Eind van de middag is de saturatie 99 % en gaat het beter.

In de middag maken wij een uitstapje naar de Ajora Falls, een prachtige rit er naar toe, langs hutjes, kleurige huisjes en overal kinderen die zwaaien of money money roepen.
Veel kinderen hebben voetbal shirtjes aan met de kleuren van Ethiopië , groen, rood en geel . De huisjes zien er soms heel verzorgt uit met bloemen ervoor en strak aangeveegd.  Het is een vruchtbaar gebied waar de gember vandaan komt.
Kinderen spelen, oudere jongeren zie je voetballen, tafeltennis spelen of biljarten in de openlucht . Onderweg komen we ook weer de nodige koeien, geiten en muilezels tegen. 
Aangekomen bij de waterval moeten we over keien een pad af lopen om vervolgens op een uitkijkpunt te komen met een prachtig uitzicht op de Ajora Falls, 2 evenwijdige watervallen in een mooi groen decor. 
Lakech, de zuster die meer dan fulltime werkt, was met ons mee, net als Temesgen de elektricien van het SCH . Lakech was hier nog nooit geweest en had voor ons zich op haar zondags gekleed met hakkenschoenen.  Met de schoenen lukte het toch en zij heeft genoten, net als wij trouwens van het adembenemende uitzicht. 

Terug in Soddo eerst een drankje in het Road House Café , iedere keer als we daar zitten willen we een lekkere mango juice , maar of we krijgen hem niet omdat er geen power is of ze willen hem niet geven !
Marieke, Thea en Annemarie nemen koffie en ik kies voor Fruit Tea, mango vraagt hij . 
Ja bij gebrek aan mango juice doe maar. 
Tot onze verbazing komt hij aanzetten met 3 kopjes macciato, heerlijk overigs en een zelfde klein kopje met mango juice maar dan WARM !
Eerlijk gezegd was het nog lekker ook, een beetje zoet........Haha!

Wat ik jullie niet wil onthouden hoe in de avond wij terug rijden van het hotel naar het ziekenhuis. Het is pikkedonker en de lantaarns zijn steeds uit omdat de stroom uitvalt. 
En echt veilig is het ook niet in het donker. 
Dus nemen wij een bajaj die voor 3 personen is , maar wij gaan er met z'n vijven in . 
Met een hoop gegiebel en lawaai worden we zo weer thuis gebracht.
Toon gaat voorin bijna bij de chauffeur op schoot , Annemarie, Ik en Marieke op de achterbank wat net past en Thea die het minste weegt van ons allen overdwars erin op schoot . Dit alles voor 50 Bir, omgerekend 2€
In het hotel eten we met een heerlijke cappuccino toe voor maar 850 Bir, 7€ pp.

Lieve groet van ons allen uit Ethiopië, Kirsten