Hard werken poli versus slappe dag OK

2 dagen ben ik flink aan de bak geweest !
Gisterenmorgen werd ik zoals Annemarie in haar blog al beschreef vroeg uit bed gebeld: "Please doctor, will you come" .
Na de visite, een heerlijke douche op de badkamer van Thea en Marieke, waar tenminste water uit de kraan komt, en even in de zon te hebben gelegen, bevielen de vrouwen op verloskamer achter elkaar. Allemaal vaginaal, soms twee tegelijk naast elkaar. Snel weer schoonmaken zodat de volgende er weer op kan, is bij ons niet anders. Per bevalling staat er ongeveer ook nog 10 familie leden in de tussenruimten en op de gang. Zodra er echt bevallen gaat worden, wordt dit allemaal heel zenuwachtig, beginnen te jammeren, liggend op de grond en bidden tot god dat alles goed gaat. Ze proberen ook steeds binnen te komen op de deliveryroom, maar worden gelukkig door de verpleging weggejaagd. 
In de labourroom loopt dit allemaal de hele dag in en uit , wetend dat er 4 bedden staan is een beetje in te schatten hoe dat gaat. 
De laatste bevalling vond plaats in de avond rond 20.00 , Mv werd ingeleid omdat er bij een toevallige controle bij 40 weken geen drup vruchtwater werd gezien. Eerste kind, geen ontsluiting maar wederom doet de cytotec z'n best . Haar echtgenoot, een engelspratende Ethiopiër, heeft me de hele dag gevolgd , overal dook hij weer op of ik toch wel goed op z'n vrouw paste en wanneer de baby kwam. 
Ze belden; "doctor come, foetal disstres". 
Gelukkig had ze goed geperst en kon ik eenvoudig een Vacuüm bevalling doen, zoon zat dik onder de meconium en huilde direct goed door. 
Zodra de familie de baby hoort huilen, wordt er gedanst, beginnen ze te jodelen op z'n Ethiopisch en omhelsen elkaar . Een groot feest, maar wel heel veel mensen !

Gelukkig daarna vroeg naar bed, had nog wat in te halen en de hele nacht geslapen.
Moet ook, want vandaag weer poli gynaecologie. 
Na de visite en een kopje buna (koffie) er vol tegenaan want de gang zit weer helemaal vol , met een onderbreking voor lunch had ik s'avonds om 19.00 uur 27 nieuwe patiënten gezien van verschillend pluimage, 3 HSG's ( baarmoederfoto's op de röntgen afdeling ) en tussendoor echo's van zwangeren. 
Vrouw met een tweeling, die deze keer ook zwanger was van een tweeling, kwam gewoon voor eerste echo bij 29 weken. Blij nieuws, maar ook verdrietig nieuws voor een andere zwangere die ik moest vertellen dat hun eerste kindje een ernstig waterhoofd heeft .
Daarnaast wordt er gevraagd om briefjes te schrijven als ze niet kunnen werken, niet kunnen werken omdat ze hier de hele dag zitten voor het polibezoek of ziek zijn, moe zijn, herstellend zijn. Opvallend is dat ik ze altijd langer vrijaf wil gegeven. 
Herstel na operatie 4 weken, nee 1 week is genoeg. Logisch ook want niet werken betekend vaak geen inkomen. 
Toen ik om 19.15 thuis kwam was ik blij zo aan te kunnen schuiven aan tafel, Thea had heerlijke nasi gemaakt samen met Marieke. 
Zo slapen, de verloskamers zijn leeg en morgen OK 
Lieve groet, Kirsten 

Vandaag 5-11-2015 was het een “slap” dagje bij de anesthesie, tenminste wel voor mij. Er waren veel patiënten onder spinaal anesthesie en het programma was niet al te uitgebreid. Dus iets later beginnen, op tijd aan de koffie en de lunch en op tijd naar “huis”.

De meeste “spinalen”  = ruggenprik, worden door de anesthesiemedewerkers geprikt, omdat er niet altijd een anesthesioloog aanwezig is. Dat er géén anesthesioloog aanwezig is, kunnen wij ons in Nederland niet voorstellen.

De anesthesiemedewerker prikt 2 infusen, omdat men niet de beschikking heeft over medicatie zoals  (efedrine/fenylefrine) om de bloeddruk op te krikken als er een flinke daling is.Hier wordt dus extra vocht toegediend. Het viel me op, dat er bijna nooit een extreme daling van de bloeddruk is. Ik vroeg me wel af, wat geven ze dan wel als er een extreme daling is?? Adrenaline was het antwoord.

Wat doe ik allemaal op zo’n dag??                                                                          Veel rondlopen met mijn iPhone en de anesthesiemedewerkers aflossen voor de koffie en de lunch als er personeelskrapte is. En die krapte is er bijna elke dag. De meeste medewerkers spreken aardig goed Engels, maar dan wel met een m.i. Achterhoeks accent. Gelukkig kan ik aardig improviseren en spreek ik dezelfde taal, dus probleem opgelost. Lastig wordt het natuurlijk wel als de patiënt met mij wil praten, want dat is meestal een iets andere taal.Ondertussen al wel wat Ethiopische woorden geleerd, maar om nu al een hele conversatie aan te gaan, dat is iets te veel gevraagd.

Infuusprikken lukt me al aardig. Aan de infuusnaalden moest ik even wennen, maar wat véél erger is!!!! De stugge donkere leerachtige huid waar je doorheen moet. Verschrikkelijk lastig. Als de naald éénmaal zit, begint het ritueel  “afplakken” en dat gaat gepaard met tape, zoals vroeger mijn enkels ingetaped werden voor een handbalwedstrijd. Het voordeel van die tape was, dat je die makkelijk kon scheuren en dat is met de Ethiopische tape absoluut niet het geval. Dus dan op zoek naar een schaar, maar die zijn niet echt voorradig. Wel witte Ethiopische tanden. Probleem ook weer opgelost.

Al met al kost zo’n infuus inbrengen de nodige tijd, maar gelukkig hebben ze, zoals ook bij ons, een voorbereidingsruimte (hier is dat de gang van de OK)  waar men de infusen prikt en de patiënt voorbereid voor de operatie. Premedicatie kennen ze niet, dus dat scheelt al weer een extra vraag tijdens de TOP-procedure. Eenmaal binnen op de OK wordt de patiënt aangesloten aan de monitor. Saturatiemeter (zuurstofmeter) en bloeddrukmeter zijn beschikbaar. ECG-kabels heb ik nergens gezien. in sommige gevallen wordt een stethoscoop op het hart van de patiënt geplakt om de hartslag te beluisteren. Dat afplakken gebeurt weer met de zelfde tape, dus dat duurt even.

Als iedereen op de OK aanwezig is, wordt de TOP-procedure gedaan. De tekst van deze procedure bevindt zich op de  muur van de OK,  zodat niets vergeten wordt. Onderaan de tekst staat PRAY en dat gebeurt met volle overtuiging. Degene die hiermee begint is de anesthesiemedewerker. Gelukkig is dat bij mij nog niet voorgekomen.

Welterusten.

Toon